Najciekawsze miejsca do odwiedzenia w powiecie płockim. Jeziora Górskie i Zdworskie, rezerwaty przyrody i inne. Gdzie warto się wybrać?

Przedstawiamy wam kilka możliwości, na które warto się zdecydować, jeśli planujecie wybrać się na weekendowy spacer, by na moment odpocząć od gwaru miasta. Co warto zobaczyć w powiecie płockim? Gdzie zatrzymać się na chwilę, by pobyć na łonie natury lub zobaczyć ciekawe lub historyczne miejsca? Zobaczcie sami.

Najbliższe z naszych propozycji. Wielu kojarzy je tylko z wakacyjnymi wypadami w celu spędzenia czasu nad wodą, ale niekoniecznie tak musi być. Spora część wokół zbiorników pozostaje dzika i daje możliwości spędzenia czasu na łonie natury. Oba jeziora znajdują się na terenie Pojezierza Gostynińsko-Włocławskiego i z uwagi na swoją małą głębokość stanowią zbiorniki polimiktyczne. Jak chodzi o Jezioro Górskie, chcący pospacerować lasem powinni zdecydować się na brzeg północny, który jest łagodny i porośnięty lasem sosnowym lub brzeg południowy wysoko przylegający do lasu z przewagą grabów i dębów.

Jezioro Ciechomickie łączy z Jeziorem Górskim struga, która okresowo wysycha w okresie letnim. Brzegi tego jeziora są bardziej niskie i częściej pokryte piaszczystymi plażami, ale od południowego wschodu i wschodu znajdziemy wysokopienne lasy mieszane o bogatym poszyciu.

Nieco dalej od Płocka, po drodze przez Jezioro Górskie i Jezioro Ciechomickie, znajdziemy Rezerwat Przyrody Dąbrowa Łącka oraz Jezioro Łąckie Duże i Małe. Jak chodzi o rezerwat, został on utworzony w 1990 roku i stanowi część Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie rezerwatu znajdziemy Jezioro Łąckie Małe, ale i liczne bagna stanowiące pozostałość po jeziorach bezodpływowych oraz przeróżne gatunki drzew.

Tuż obok rezerwatu i Jeziora Łąckiego Małego znajduje się Jezioro Łąckie Duże pokryte na brzegach trzciną. Od zachodu pokrywa je torfowisko, a od północy i wschodu piaszczyste plaże oraz lasy mieszane. Z Jeziorem Łąckim Małym łączy się od południa poprzez strugę. Przy jeziorze znajdziemy dąb będącym pomnikiem przyrody, jak również Pałacyk Fuhrmana, czyli budynek wybudowany w latach 1872-73 dla Mikołaja Fuhrmana − oficera rosyjskiego, właściciela dóbr łąckich. Obecnie jest on jednak własnością prywatną i dostęp do niego jest ograniczony.

W pobliżu powyższych jezior, w kierunku Gąbina, znajdziecie Jezioro Zdworskie, które jest największym jeziorem w województwie mazowieckim. Podobnie jak poprzednie, leży na terenie Pojezierza Gostynińsko-Włocławskiego i z uwagi na małą głębokość jest zbiornikiem polimiktycznym. Od północnego-wschodu jezioro jest zamknięte przez morenę gąbińską, a na południu znajdują się żwirowe ozy. Wschodni brzeg jest częstym miejscem wypadowym dla osób lubiących spędzać czas nad wodą z uwagi na piaszczyste plaże, podobnie z brzegiem zachodnim. Pozostałe rejony są natomiast trudniej dostępne i zarośnięte trzciną lub torfowiskami.

Z Łącka w kierunku Soczewki możemy natomiast dostać się nad Jezioro Sędeńskie będące częścią Rezerwatu Przyrody Jastrząbek. Jezioro nie jest największe, bo posiada powierzchnię tylko 14,2 ha, ale otacza je urokliwa okolica. Jest to bezodpływowy zbiornik zarastający o II klasie czystości, w dodatku niezbyt często odwiedzany przez tłumy, które wybierają inne i bardziej popularnie jeziora w okolicy. Zbiornik jest miejscem dla życia dla wielu gatunków zwierząt, bo jesteśmy w stanie nad nim dostrzec przeróżne kaczki, ale też bociany czy czaple siwą. Co ciekawe, w okolicach możemy również odnaleźć pozostałości niemieckich pozycji obronnych z czasów II wojny światowej.

Sam rezerwat natomiast leży w obrębie Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego i charakteryzuje się zróżnicowaną rzeźbą terenu i urozmaiconą geologią, a wszystko to na piaskach, żwirach i iłach. Na terenie znajdziemy również jeszcze jeden mniejszy zbiornik - Jeziorko otoczone chronionymi gatunkami roślin lub bagnami.

W Nowym Duninowie czeka nas trochę więcej obcowania z historią, ale nie zabraknie również przyrody. Mowa tutaj o zespole pałacowo-parkowym, na którego terenie znajdziemy tak naprawdę trzy budowle - pałac z 1876 roku, pałacyk myśliwski z XIX wieku oraz zameczek neogotycki z 1846 roku. Najwięcej przyrody ujrzymy wokół zameczku, bo rozciągają się tam stawy, chociaż obecnie są one bardziej wysuszone, a także pomniki przyrody jak chociażby świerk sitkajski. Zespół cały niegdyś należał do baronów Ike-Duninowskich.

Po spacerze wokół zespołu pałacowo-parkowego, warto też udać się chociaż na chwilę do portu w Nowym Duniowie, znajdującym się w zasadzie na przeciwko pałaców. Możemy przejść się tam nabrzeżem lub wałem, a także skorzystać ze strefy relaksu na małej plaży czy w pobliskiej restauracji.

W Wiączeminie Polskim jesteśmy w stanie zwiedzić Skansen Osadnictwa Nadwiślańskiego będący częścią Muzeum Mazowieckiego. Obiekt czynny jest w okresie letnim od wtorku do niedzieli w godzinach 10-17, a w zimowym w godzinach 10-16.

Skansen jest stosunkowo nowym projektem. W 2015 roku został otwarty kościół udostępniony do zwiedzania, a oficjalne otwarcie całego obiektu odbyło się 14 października 2018 roku. Muzeum cieszy się zainteresowaniem odwiedzających chcących zagłębić historię osadnictwa przybyszów z Fryzji, Flandrii i Niemiec, którzy osiedlali się na tych terenach od XVII do połowy XIX wieku.

Wyspy Zakrzewskie to wodny rezerwat przyrody położony na rozległych terenach należących do gmin Słubice, Iłów, Mała Wieś i Bodzanów. Obejmuje obszar wysp, piaszczystych łach oraz wód rzeki Wisły na obszarze ponad 300 ha, więc pozwala na ogromne możliwości spacerowe.

Dwór w Główczynie to wybudowana na początku XX wieku budowla dla Leona Chabowskiego, a po II wojnie światowej został przekazany w ręce skarbu państwa. Swego czasu służył jako urząd pocztowy, chociaż obecnie stanowi bardziej świetlicę wiejską, ale nie utracił swoich walorów estetycznych. Dwór jest wybudowany z cegły, parterowy, ale z wówczas mieszkalnym poddaszem. Zachowana została również dawna piwnica dworku. Wybierając się na miejsce, można przespacerować również po parku krajobrazowym, który otacza budynek.

Tama na rzece Płońce w Bylinie jest starą zabudową, w obecnych czasach używaną już głównie jako atrakcja turystyczna. Drewniana konstrukcja otoczona dzikimi porostami roślinności i, rzecz jasna, przepływającą Płońką. Największym plusem w przypadku wyboru tej lokalizacji będzie niewątpliwie fakt, iż jest ona położona z dala od większych skupisk ludzi, a także pozwala na zaobserwowanie historycznego wyglądu tamy, który odbiega od dzisiejszych obrazków, chociażby z pobliskiego Włocławka.