W tym roku odbywa się ona pod hasłem "Za mundurem panny sznurem" dlatego w Resursie i okolicach zaroi się od wojska. Zobaczymy wojskowe manewry, tabory, szpital i oczywiście ułanów, posłuchamy wojskowej orkiestry. Wojsku poświęcona będzie sesja popularnonaukowa, o doli żołnierza opowiadać będą także dawne, przedwojenne filmy.
Nie zabraknie starych aut, zespołów grających dawny jazz, muzykę klezmerską. Pojawi się też gość z zagranicy – zespół ze Lwowa, który przypomni nam słynne szlagiery z "Tyko we Lwowie" na czele.
"Uliczka" to już tradycyjnie – pokazy i nauka dawnych tańców, gier i zabaw, występy kuglarzy, kataryniarza, specjalne wydanie gazety z przedrukami artykułów z radomskiej prasy sprzed lat, kiermasz staroci, pokaz dawnej mody, fajerwerki.
Proponujemy też wyjątkowy koncert "Już nigdy" czyli przedwojenne piosenki w wykonaniu znanych radomian. Tego naprawdę nie można będzie usłyszeć i zobaczyć już nigdy więcej.
Zachęcamy wszystkich widzów "Uliczki" do odwiedzenia jej w stroju wzorowanym na tych z lat 20 i 30. wieku. Podczas konkursów na najlepsze przebranie, wyłonimy zwycięzców.
Jaki był przedwojenny Radom? W 1930 r. istniały w Radomiu cztery kina, a radomianie - w mieście było wtedy 90 tys. mieszkańców - odwiedzili je ponad 546 tysięcy razy. Dla amatorów muzyki w dwudziestoleciu międzywojennym koncertowali nauczyciele i wychowankowie prywatnej szkoły Gisera, filii warszawskiego konserwatorium, czy chórzyści "Lutni". Na deskach Teatru Rozmaitości gościły takie sławy, jak Juliusz Osterwa czy Stefan Jaracz. Radomian bawiły też przybywające tu znane teatry rewiowe jak "Qui pro Quo" albo "Morskie Oko". Do znanej szeroko w Polsce, a nawet za granicą, restauracji Wierzbickiego ściągało najlepsze towarzystwo. To tam w latach 20. kpt. de Gaulle, wówczas członek francuskiej misji wojskowej, zajadał się zrazami zawijanymi z kaszą gryczaną, prezydent Mościcki odbierał lekcje, jak używać cytryny, a Kossak zostawił obraz na pamiątkę i wpis w księdze gości: "Mistrzowi rondla - mistrz pędzla". Gości nie brakowało i w innych lokalach a każdy z nich maił swoją specyfikę. Na bliny warto było wybrać się do restauracji w Hotelu Rzymskim, w cukierni Rembikowskiego najlepsze były pierniki, na dansingach u Przybytniewskiego grały świetne jazzbandy, a politycy spotykali się w Udziałowej.
Fabryka Broni, Bata, Ericsson, Tytoniówka to tylko niektóre z większych zakładów jakie powstały w II RP w Radomiu. A budowano przecież jeszcze nowe ulice, szkoły, sieć wodociągową i gazowniczą, mieszkania dla robotników. "Radom rozwija się świetnie", "Wciąż wiele jest do zrobienia, inni mogą się od nas uczyć" – pisały lokalne gazety. I nawet jeśli w słowach tych pobrzmiewało nieco przesady, to jedno było pewne, radomianie autentycznie byli dumni ze swojego miasta a o pomyślność i dalszy rozwój Radomia modlili się zgodnie Polacy, Żydzi i Niemcy.
"Uliczka tradycji" - interdyscyplinarny projekt realizowany od 2008 r. przez Ośrodek Kultury i Sztuki "Resursa Obywatelska" - ma przypominać te dobre czasy w historii Radomia, poszerzyć naszą wiedzę o mieście lat 20. i 30. - wielokulturowym, tętniącym życiem.
Staramy się to osiągnąć pokazując przedwojenny teatr, film, piosenkę, modę, zabawy, dekoracje ulic. Przybliżając ciekawą przeszłość Radomia, chcemy dążyć do budowania silniejszych więzi lokalnych wśród jego mieszkańców, budzić poczucie dumy ze swojej małej Ojczyzny.
Obejrzyj relację filmową z "Uliczki Tradycji" - edycja 2009Źródło: Resursa Obywatelska
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
