Andrzej Sobieraj, lider Solidarności nieprawomocnie skazany za pomówienie Stanisława Kowalskiego, uczestnika wydarzeń 25 czerwca 1976 roku

Andrzej Sobieraj ma też podać na swój koszt wyrok do publicznej wiadomości w wymienionych z nazwy mediach. Ma jeszcze prawo do zniesienia apelacji. W tej sprawie zeznawało wielu świadków uczestników wydarzeń w 1976 roku, zeznania składał też przedstawiciel Instytutu Pamięci Narodowej. Stanisław Kowalski w złożonym pozwie domagał się wpłacenia przez pozwanego 10 tysięcy złotych na rzecz Stowarzyszenia Radomski Czerwiec 1976.

Na ogłoszeniu wyroku był Andrzej Sobieraj, Stanisław Kowalski obecnie przebywa za granicą.

Chodzi o "ścieżki zdrowia" i uczestnictwo w wydarzeniach pod komitetem wojewódzkim PZPR

Sprawa ciągnęła się przed sądem ponad 2 lat. W maju 2019 roku Andrzej Sobieraj zwołał konferencję prasową, na której poinformował, że do biura Stowarzyszenia Osób Internowanych i Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Radomskiego wpłynęły kopie dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej, których treść stoi w sprzeczności z życiorysem podawanym przez Stanisława Kowalskiego. Lider historycznej radomskiej Solidarności zauważył, że Stanisława Kowalskiego aresztowano 3 lipca 1976 roku, nie mógł więc on być - jak przekonywał Sobieraj - ofiarą „ścieżek zdrowia”, bo te rzekomo trwały tylko przez pierwsze cztery dni po zajściach.

Z argumentacji Sobieraja wynikało, że Stanisław Kowalski nie był ofiarą „ścieżek zdrowia” oraz nie uczestniczył w wydarzeniach pod komitetem wojewódzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a jedynie był pomówiony o udział w tych zajściach i znalazł się w tym miejscu przypadkowo.

Po tamtych wydarzeniem Stanisław Kowalski został skazany przez komunistyczny sąd na 3 lata więzienia i 5 tysięcy złotych nawiązki za uczestnictwo w nielegalnym - jak wtedy przyjmowano - zgromadzeniu publicznym. Wyrok ten zapadł w jednym z czterech głównych procesów wytaczanych osobom, które aparat ścigania uznał za „prowodyrów” tych wydarzeń. W więzieniu w sumie przebywał 7 miesięcy - w jednym z najcięższych polskich więzień w Strzelcach Opolskich. Stanisław Kowalski twierdzi, że bicie zatrzymywanych kontynuowano na początku lipca 1976 roku i nie różniły się one od „ścieżek zdrowia”.