Archiwalne zdjęcia Kamienicy Deskurów w Radomiu. Zobacz, jak wyglądała na przestrzeni wielu lat istnienia

Kamienica wzniesiona została na zlecenie Andrzeja Deskura. Był jednym z największych posiadaczy ziemskich w guberni radomskiej – należały do niego: Goryń, Bartodzieje, Smogorzów, Żabianka, Pająków, dwa domy w Radomiu, a także dobra w guberni wołyńskiej i kijowskiej.

Kamienica w swych dziejach pełniła wiele funkcji. W okresie zaborów kwaterowali tu carscy oficerowie najwyższych stopni. Jak wynika z księgi ludności stałej, w latach 1858-1871 w Domu Deskura mieszkało 39 osób. Przez pewien czas należał także do bankiera Wagi, a przed 1884 rokiem prywatną pensję dla dziewcząt prowadziła tu Helena Ponińska. Mury domu Deskurów w drugiej połowie XIX wieku kilkakrotnie gościły różnego rodzaju „wystawy starożytności, rzeźb i dzieł sztuki”. Pierwsza z nich odbyła się w 1873 r., następne – w latach 1883 i 1885. Dzięki zachowanemu katalogowi wystawy z 1883 r. wiadomo, że podczas niej pokazano m.in. 248 obrazów, wśród których znalazły się nie tylko dzieła Józefa Brandta, Jacka Malczewskiego i Apoloniusza Kędzierskiego, ale także wiele innych zabytków, często dość egzotycznego pochodzenia.

Z Informatora miasta Radomia na lata 1933/34 wiadomo, że w tym czasie w budynku pracowali felczer Motek Frajdal i fryzjer Blank Rubin. Sklepy prowadzili: Korman (przybory krawieckie), Grinblat Szmul (przybory szewskie), Najman i Goldberg (skóry), Abramowicz Boruch (nabiał), Teodor Peters (masarnia), Cwajgert Jakób (szkło), Finkier Chaja (artykuły spożywcze), działał też magiel Michaliny Kwiek. Z kolei na początku 1945 r. w kamienicy Deskurów (od strony ul. Rwańskiej) swoje siedziby ulokowały Towarzystwo Przyjaciół Warszawy i Związek Warszawiaków w Radomiu. W 1947 r. od strony Rynku działały tu dwa zakłady szewskie, rzeźnik i fryzjer. Z kolei w latach 50. XX w. od strony ul. Grodzkiej znajdowały się pomieszczenia Państwowego Domu Dziecka Nr 1 (sypialnie, świetlica, kuchnia, jadalnia oraz mieszkania dla personelu).

W 2017 r., po uzyskaniu środków z Unii Europejskiej, rozpoczęła się przebudowa całego zespołu budynków w kwartale ulic między Rynkiem, Rwańską, Grodzką i kościołem farnym. Rewitalizacja zakończyła się w 2020 roku i obiekt już zdążył gościć kilka ważnych wydarzeń kulturalnych, a także przez pewien czas był centrum pomocy dla uchodźców z Ukrainy.

Źródło: Retropedia Radomia