Park Kościuszki w Radomiu na archiwalnych zdjęciach. Była tam fontanna i malownicze sztuczne ruiny. Zobacz jak wyglądał

Park zaplanowany został już w czasie budowy gmachu Komisji Województwa Sandomierskiego w latach 1825-1827. Pierwotnie miał rozciągać się symetrycznie naprzeciwko tego budynku, ale ostatecznie powstała tylko wschodnia część. Zaprojektowany został za czasów gubernatora Anuczina (stąd jego początkowa nazwa „Anuczińskij sad”) jako park w stylu angielskim – z licznymi krętymi ścieżkami.

W XIX wieku, nim wyrosły drzewa, park zwano często „kryształowym” – ze względu na jego „przezroczystość”. Najbardziej powszechną nazwą było jednak określanie go po prostu Nowym Ogrodem (rzadziej Ogrodem Saskim). Park pierwotnie posiadał ogrodzenie i trzy bramy wejściowe (na końcach głównej alei i przy ul. Dmitrijewskiej – dziś Słowackiego). Posiadał stróża i był zamykany na noc.

W latach 70. XIX w. w parku usypano sztuczne wzgórze i zbudowano romantyczne ruiny baszty. Od początku istnienia w Parku, od strony ul. Lubelskiej, znajdował się zegar słoneczny (dziś na dziedzińcu Miejskiej Biblioteki Publicznej). Park w 1909 r. uzyskał oświetlenie elektryczne, a w 1912 r. wybudowano tu żelbetonowa altanę – pierwszą tego typu konstrukcję w mieście. 24 marca 1916 r. ogrodowi nadano imię Tadeusza Kościuszki, co upamiętnia tablica – obecnie przytwierdzona do głazu przy głównej alejce. W okresie międzywojennym w Parku wybudowana została kawiarnia „Latona”.

W latach 1945-1989 na północnym skraju parku znajdował się obelisk ku czci 34 żołnierzy Armii Czerwonej poległych w styczniu 1945 r. w trakcie wyzwalania miasta i pochowanych w parku (obecnie obelisk znajduje się na cmentarzu prawosławnym). W 1963 r. w parku powstała muszla koncertowa (spłonęła w latach 80. XX w., zrekonstruowana w 2015 r.), a w 2006 r. – tam gdzie stał wspomniany obelisk – „rozsiadł się” na pomniku Jan Kochanowski. W latach 2008-2010 miała miejsce kompleksowa rewitalizacja parku.

Źródło: Retropedia Radomia