Zespół klasztorny ojców Bernardynów w Radomiu wpisany na prestiżową listę pomników historii

Status pomnika historii przyznawany jest zabytkom o szczególnej wartości historycznej, naukowej i artystycznej, utrwalonym w powszechnej świadomości i mającym duże znaczenie dla dziedzictwa kulturalnego Polski. Zespół klasztorny ojców Bernardynów w Radomiu jest jedynym obiektem znajdującym się na tej liście w całym regionie radomskim.

Obszar pomnika historii "Radom - zespół klasztorny Bernardynów" obejmuje historycznie ukształtowaną przestrzeń klasztoru, w tym skrzydła klasztoru, kościół pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, budynek gospodarczy z kuchnią, bramę - kaplicę, mur przyklasztorny oraz ogród.

Zespół klasztorny ojców Bernardynów w Radomiu jest perłą architektury gotyckiej. Wybudowany poza dawnymi murami miejskimi. Powstał w XV wieku z inicjatywy króla Kazimierza Jagiellończyka. Dosyć surowe i skromne wnętrze kościoła skrywa kilka ciekawostek.

Pierwszą z nich jest ołtarz główny, na który składają się trzy rzeźby – ukrzyżowanego Jezusa, Matki Boskiej i św. Jana. Ołtarz powstał najprawdopodobniej w pracowni z kręgu oddziaływania Wita Stwosza, a jego fundatorką była przypuszczalnie królowa Elżbieta, żona króla Kazimierza Jagiellończyka, matka Świętego Kazimierza.

Warte uwagi są również oryginalne stalle (ławy) w kaplicy Matki Boskiej – najstarsze meble w Radomiu. Maja one ponad 500 lat. Z kolei w kaplicy adoracyjnej znajduje się sarkofag z prochami Dionizego Czachowskiego, jednego z dowódców powstania styczniowego. Przed II wojną światową mauzoleum bohatera stało przed budynkiem klasztoru, jednak musiało zostać rozebrane podczas okupacji niemieckiej. Zakonnicy ukryli wówczas prochy Czachowskiego.

Kolejną ciekawostką – tym razem klasztoru – jest budynek kuchenny z piramidalnym kominem, tak zwany piekarnik. W Europie zachowało się niewiele tego typu budowli, a w Polsce jest to prawdopodobnie unikat.